ถึง VSA ตั้งแต่กลับมาจากอาสาที่เวียดนาม เบสเพิ่งมีเวลาเรียบเรียงเรื่องราวแบบจริงจัง, มีเรื่องมากมายอยากเล่าให้ฟัง ค่ายเวียดนาม 2 อาทิตย์ เป็นประสบการณ์ดีๆ ติดอันดับต้นๆ ในชีวิตเลย เบสก็ไม่คิดเหมือนกันว่าจะได้รับอะไรมากขนาดนี้ ตอนไปเบสตั้งใจแต่ว่าจะไปให้ ไปออกค่าย มีแรงก็ลงแรง มีความรู้ก็เอามาแบ่งกัน แต่ความจริงแล้ว มันเหมือนเป็นการแลกกันมากกว่า เบสได้จากคนอื่นเยอะแยะ ทั้งคนที่เป็นอาสาทั่วโลก รวมทั้งเด็กๆเวียดนาม การได้ไปพบไปเห็น คนหน้าตาต่างกัน วิธีคิดต่างกัน ภาษาต่างกัน การใช้ชีวิต รวมทั้ง ความคิดต่างกัน ทำให้เรารู้ว่า เราไม่ได้ตัวใหญ่ที่สุดในโลก อาสาที่เบสเลือกไปทำ เป็นโครงการสอนหนังสือเด็กๆ ส่วนใหญ่เป็นสอนภาษาอังกฤษ เพื่อนในทีม มีญี่ปุ่น 3 คน เกาหลี 2 คน เยอรมัน 3 คน เบลเยี่ยม 1 คน ฮ่องกง และสโลวาเนีย อย่างละ1คน มีอาสาสมัครท้องถิ่นเวียดนามอีก 3 คน รวมเบสคนไทยอีก 1 คน สามวันแรก เราเรียกกันและกันว่า ทีมทำงาน หลังจากนั้น เราต่างคนต่างกลายเป็นเพื่อนกันไปแบบที่ไม่ได้ตั้งตัว หลาย ๆ คนมีความคิดมีอุดมคติที่น่าทึ่ง การได้พบกับคนใหม่ ๆ นับเป็นเรื่องโชคดี งานที่ไปอาสา ไม่ใช่แค่สอนภาษาอังกฤษ แต่ยังรวมไปถึง งานซ่อมโรงเรียนด้วย ถือว่าเป็นงานหนักเอาการ ทีมของเรารับรื้อดิน ขุดหิน ทำเป็นสนามเด็กเล่น เป็นงานเหงื่อ (ท่วมตัว) ยิ่งเหงื่อเยอะ ยิ่งเห็นผลงานเป็นรูปธรรม เราเห็นหินค่อย ๆ หมดไป จนกลายเป็นลานซีเมนต์ และในวันสุดท้ายเราได้ลานโล่ง ๆ ถึงเวลาเช็ดเหงื่อ แล้วมองเด็ก ๆ วิ่งเล่น วันนั้นเป็นวันที่รู้สึกว่า เรากำลังมีความหมายกับใครซักคนแล้ว นอกจากงานอาสา วันหยุดเราก็ไม่ปล่อยไป เบสอยู่ต่ออีกจนครบ18วัน ตอนแรกก่อนมาวางแผนจะเที่ยวคนเดียว แต่พอมาเจอเพื่อนนานาชาติ เราตีมือกัน ไปเที่ยวด้วยกัน ยิ่งคนเยอะยิ่งสนุก การเที่ยวทำให้เราเจอแต่ด้านดีดี เหมาะกับการพักผ่อน ต่างกับอาสา ที่ทำให้เราเรียนรู้ สองอย่างดี ดีคนละแบบ คนเวียดนามในช่วงสองสามวันแรกค่อนข้างเข้าใจยาก ด้วยวัฒนธรรมที่แทบไม่เหมือนกันเลย คนที่นั่นมีหลายพฤติกรรมที่อธิบายยาก

 แต่หลังจากนั้น เมื่อได้เข้าไปคลุกคลีอยู่ในวิถีชิวิตของเค้าจริง ๆ เราจะเห็นความน่ารัก ความเอาอกเอาใจ และการเป็นห่วงเป็นใยคนอื่น ยิ่งถ้าได้ลองบอกใครว่าเป็นชาวต่างชาติมาเป็นอาสาสมัครที่นี่ จะได้รับการดูแลระดับ 5 ดาวเลย ยิ่งตอนอยู่มีความสุขเท่าไหร่ ตอนจากก็ยิ่งยากเท่านั้น ก่อนกลับ เบสได้ไปเที่ยวต่างเมืองต่อกับเพื่อน 5 คน ถือเป็นช่วงเวลาทำใจลำบาก เราเดินมาเจอกัน เรียนรู้กัน กำจัดระยะห่าง เป็นเพื่อนกัน สนิทกัน แล้วก็ถึงเวลาต้องแยกย้ายกลับไปในที่ ๆ แต่ละคนจากมา โดยไม่รู้เลยว่าจะได้กลับมาเจอกันอีกวันไหน แต่ช่วงเวลาที่นั่น ถือเป็นความจริงที่คุ้มค่ามากที่สุดแล้ว เราทิ้งอะไรบางอย่างที่เป็นประโยชน์ ทิ้งชื่อของเราไว้ที่นั่น  เก็บความทรงจำและประสบการณ์ดีดีใส่กระเป๋า แล้วเราก็เติบโตขึ้น ในวันที่เราแบกเป้กลับมา ขอบคุณ ครอบครัว สำหรับแรงดันหลัง ขอบคุณ VSA พี่เกต พี่ตุ้ม และชาวแก๊งที่น่ารักที่หาดใหญ่ สำหรับทุกความช่วยเหลือและโอกาสดี ๆ ในครั้งนี้ ขอบคุณVPV VIETNAM สำหรับบ้านที่อบอุ่นและการดูแลตลอดค่าย ขอบคุณ 12สเมิร์ฟ สำหรับการร่วมผจญภัย และเรื่องราวดีดี ขอบคุณ ทุกผู้คนระหว่างทาง

ขอบคุณที่สุดในโลก

เบส

3-13 มีนาคม 2557